W uzasadnieniu czytamy: "Piaskowski z Sulimą dokonali rzeczy, która w teatrze nie zawsze się udaje – umiejętnie połączyli bogatą problematykę dzieła Orzeszkowej z teatralną formą, niczego nie ujmując z treści pozytywistycznego dzieła, jednocześnie traktując je z dużą doza serdeczności, delikatności i wzruszenia."
