Ciężkie czasy to najostrzejsza komedia satyryczna w dorobku Michała Bałuckiego. Sztuka atakowana przez krytykę już za życia autora, wielokrotnie gościła na scenach polskich teatrów z sukcesem dorównującym powodzeniu, jakim cieszył się sam autor - przez lata stawiany na piedestale najbardziej popularnych i cenionych komediopisarzy, obok Fredry czy Zapolskiej.
Komediopisarz wprowadza na scenę galerię barwnych postaci, z których większość dumnie dzierży "sztandar szlacheckiej godności" pomimo szerzących się wokół plag. Gdy grad młóci, powodzie zalewają, podatki niszczą, a Żydzi siedzą na karku, szlachta w najlepsze popija węgrzyna, zakąszając smutki szampanem. W domostwie pana Lechickiego spotykają się przedstawiciele stanu szlacheckiego, a w toku burzliwych rozmów, Bałucki raz po raz podsuwa bohaterom lustro, które bezlitośnie obnaża ich charaktery, obyczaje i śmiesznostki. Gdy obywatel ziemski pan Lechicki przekazuje majątek synowi Juliuszowi, szybko okazuje się, że szastający pieniędzmi panicz, jest na najlepszej drodze by roztrwonić majątek rodziny. Nie przeszkadza mu to jednak snuć plany założenia Banku Ratowania Szlachty, a tym samym szukać „złotego środka" na uzdrowienie całej Galicji, by ta na wzór ,,drugiej Belgii" stała się krajem mlekiem i miodem płynącym. Elektryzująca wiadomość o przybyciu bliżej nieznanego księcia, który ma zamiar zakupić dobra ziemskie w okolicy, uruchamia lawinę zdarzeń, podczas których zebrani kłócą się i swarzą, kto i jak powita gościa z Wiednia. W myśl zasady ,,zastaw się, a postaw się" wyzbywają się resztek majątków, a zasłaniając się staropolską gościnnością, liczą na wymierne korzyści z osobistej znajomości z tak ważną figurą. Kim okaże się tajemniczy gość dowiedzą się Państwo już wkrótce.
Równolegle do głównego wątku rozwija się motyw romantycznej miłości Broni Lechickiej i młodego Żuryły. Ze splotu wątków i zdarzeń powstaje arcy zabawna historia z przesłaniem, do którego odkrycia serdecznie Państwa zapraszamy.
Spektakl w reżyserii Redbada Klynstry-Komarnickiego i dramaturgii Daniela Adamczyka, scenografią Marcina Chlandy, kostiumami Emila Wysockiego i choreografią Tobiasza Berga.
Recenzje:
