Tytuł: Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie
Autor: Adam Mickiewicz
Opis

Na scenie pojawia się grupa pielgrzymów niosących biblię polskości – Pana Tadeusza Adama Mickiewicza. Uczestnicy pielgrzymki po kolei czytają fragmenty epopei i wcielają się na naszych oczach w postacie z książki. Mikołaj Grabowski odchodzi od obrazu szlacheckiego dworku, żeby zwrócić uwagę widzów na kwestię zbiorowego wyobrażenia Ojczyzny przez Polaków. W spektaklu nostalgia i ironia mieszają się ze sobą, przedstawiając Pana Tadeusza nie tylko jako historię szlachecką, ale również, a może przede wszystkim, opowieść o nas samych.

 

Reżyser Mikołaj Grabowski o spektaklu:

W Panu Tadeuszu jest wiele narracji poetyckich, wiele tonów, tematów. Mamy tu wątki polityczne i społeczne, Polskę w niewoli, nadzieję na jej wyzwolenie przez Napoleona, opisane zaścianki szlacheckie, spory sąsiedzkie... Ale myślę, że to co najcenniejsze – to warstwa obrzędowa tego poematu. Mówi się, że Pan Tadeusz ma w sobie kod polskości. Jeśli tak jest, to jest on ukryty właśnie w obrzędowości. Ileż tam jest tych codziennych ceremonii, tej celebracji! Stąd może wrażenie, że nie jest to epopeja stawiająca Polskę i Polaków na piedestale. Wręcz przeciwnie, to dzieło szalenie bliskie, znane jak gdyby z domu, oparte na systemie, który tkwi w nas głęboko, opowiadające o sprawach, z którymi się spotykaliśmy u rodziców i dziadków, o obrządkach z których zbudowane jest całe nasze życie, które powtarzamy raz z chęcią, raz z niechęcią, do których jesteśmy przymuszani, i które kochamy, choć często nie zdajemy sobie z tego wszystkiego sprawy. Wspólnotę, o której opowiada Pan Tadeusz, spajają zarówno obrzędy wzniosłe, jak i przyziemne, wielkie idee i małostkowość, polityka i religijność, ale i chęć zemsty, namiętność, miłość. Polskość stworzona jest z rzeczy pięknych i okropnych, jak gdyby cechą wspólną naszego polskiego bytowania była dwoistość. Mickiewicz akceptował ten stan, w sposób subtelny i z lekką ironią, dotykał tej dwuznaczności, wręcz bawił się nią. To brzmi bardzo współcześnie, bo do dzisiaj w nas wszystkich, niezależnie od wieku, jest trochę nowego, trochę starego. Dlatego tego naszego Pana Tadeusza opowiadamy niekoniecznie w szlacheckim kostiumie.

 

W spektaklu występuje zespół muzyczny w składzie: Paweł Drabarz, Mariusz Pysz, Stanisław Siedlaczek, Emilia Siepkowska i Izabela Zagórska.

 

 

Spektakl bierze udział w IIedycji Konkursu na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej „Klasyka Żywa”.

   

Informacje
Premiera: 5 marca 2016 r.
Czas trwania: 170 minut
Liczba przerw: 1
Realizatorzy
adaptacja i reżyseria, ruch sceniczny: Mikołaj Grabowski
adaptacja: Tadeusz Nyczek
scenografia i kostiumy: Jacek Ukleja
muzyka: Zygmunt Konieczny
kierownictwo muzyczne i przygotowanie wokalne : Izabela Urban
opracowanie instrumentacji: Mieczysław Mejza
przygotowanie orkiestry: Izabela Zagórska
reżyseria światła: Michał Grabowski
nagrania wokalne: Małgorzata Daniłow
realizacja nagrań: Bogdan Długosz
Obsada
Daniel Dobosz
PAN TADEUSZ
Halszka Lehman
ZOSIA
Jarosław Tomica
KSIĄDZ ROBAK
Teresa Filarska
PODKOMORZYNA
Jowita Stępniak
PANNA RÓŻA
Paweł Kos
SAK
Jan Wojciech Krzyszczak
PROTAZY, SKOŁUBA, RYKÓW
Wojciech Rusin
PRUSAK, PŁUT
Galeria
Wydarzenia
"Pan Tadeusz"
2016-10-24

Polowanie, grzybobranie, parzenie kawy czy nawet ubieranie Zosi to obrzędy, w których kryje się kod polskości. Grupa pielgrzymów, przemierzająca Polskę, sięga do Pana Tadeusza, żeby odkrywać co drzemie w ich naturze, jakim są narodem. Wybierają co raz to nowe sceny z epopei i odtwarzają je na oczach widzów. Mikołaj Grabowski za Adamem Mickiewiczem dostrzega i opowiada o dwoistej naturze swoich rodaków, o ich skłonności do wielkich czynów i do małostkowość. W spektaklu nie znajdziemy szlacheckiego dworku, ale Ojczyznę, również tę współczesną, budowaną ze zbiorowej wyobraźni Polaków.

 

Zapraszamy na Pana Tadeusza Adama Mickiewicza w reżyserii Mikołaja Grabowskiego:

26 października, godz. 10:00

27 i 28 października, godz. 10:00 i 18:00

Sponsorzy/patroni