„Tak się złożyło, że już w dziecięcych latach miałem możność poznania olbrzymiej ilości starych pieśni. Śpiewała je rodzina, śpiewało miasto rodzinne — Kraków, śpiewały okolice podkrakowskie. W bibliotece domowej było kilka tomów Kolberga, bardzo zniszczony, na bibulastym papierze drukowany egzemplarz Pieśni ludu galicyjskiego Wacława z Oleska, jakieś pożółkłe piosenniki datujące się z pierwszego ćwierćwiecza ubiegłego wieku, albumy z nutami modnych podówczas aryjek, kupletów i tańców itp. szpargały.” W ten właśnie sposób opisuje genezę swoich inspiracji Leon Schiller, autor śpiewnika, inscenizator, jedna z największych postaci teatru polskiego.

Twórca zbierał codzienne piosenki wykonywane przez mieszczan, artystów i żołnierzy w pierwszej połowie XX wieku, z łagodnym przymrużeniem oka przedstawiając Polaków portret własny w piosence. Tak powstał zbiór utworów naiwnych, prościutkich, garściami czerpiących z ukochanej przez Schillera staropolszczyzny, z późniejszych epok historycznych aż do lat międzywojennych. Wodewile, piosenki i tańce, które niesłusznie kojarzą się dziś z pojęciem lżejszej muzy, a które są kwintesencją teatru.

Najbliższe pokazy spektaklu „Kram z piosenkami. Obrazki śpiewające” w terminach:

20.10 o godz. 19.00

21.10 o godz. 17.00 - premiera dla seniorów