Antygona w Nowym Jorku Janusza Głowackiego to jedna z najwybitniejszych sztuk napisanych po polsku w XX wieku. Akcja sztuki rozgrywa się w środowisku bezdomnych i imigrantów zamieszkujących slumsy i dzielnice nędzy w jednej z największych i najbogatszych metropolii. Sztuka ma charakter ostrej, śmiesznej i uniwersalnej tragifarsy, która dotyczy każdego z nas.
 

Baśnie i legendy zebrane z opowieści ludowych przez braci Grimm od czasu pierwszego wydania (1812) budziły kontrowersje, czy jest to literatura odpowiednia dla dzieci. Wszechobecna przemoc, brutalność i seksualność wprawiały czytelników w konsternację, pomimo budującego morału, że w świecie bohaterów opowieści: dzieci, dorosłych, zwierząt i przedmiotów dobro zwycięża najczęściej.

„Czemu do Ciebie nie piszę?” to instalacja performatywna inspirowana „Cierpieniami młodego Wertera”, w której motywy z powieści Goethego odkrywane są i rozczytywane poprzez dzisiejszą wrażliwość i język najnowszej sztuki. Impulsem do stworzenia instalacji stały się pytania o emocjonalność, romantyczną i współczesną, jej wyraz i sposoby doświadczania - zarówno w sztuce, jak i w życiu. Troje głównych bohaterów „Cierpień młodego Wertera” staje się tu swoistym materiałem do badań, snucia fantazji i tworzenia wariantów tej opowieści.

Emigracja to walka o to aby nie roztopić się w poczuciu epizodyczności i przypadkowości własnej roli w świecie.
 

"Ich czworo" to jedna z najbardziej znanych komedii Gabrieli Zapolskiej. Historia małżeńskiego trójkąta, o której sama autorka pisała – „tragedia ludzi głupich”.

Spektakl „Kowboje” to próba przypatrzenia się atmosferze towarzyszącej procesowi nauczania. Kto tu kogo kolonizuje i czy nieustający pojedynek jest jedynym sposobem na osiągnięcie celu? 

Podobno mężczyźni rządzą światem, a mężczyznami kobiety. Choć walka płci zdeterminowała już niejeden życiorys, rywalizacja między kobietami i mężczyznami o wyższość intelektu nad emocjonalną sferą życia, trwa nieprzerwanie. Czy jednak szowinizm kontra feminizm ma dziś rację bytu? Czy nie dlatego, że jesteśmy różni się dopełniamy? I czy nie dlatego właśnie, że kobiety są z Wenus a mężczyźni z Marsa udaje nam się z powodzeniem tworzyć wspólny kosmos?

Sceniczna adaptacja słynnej powieści Michaiła Bułhakowa, której akcja rozgrywa się w latach trzydziestych XX wieku w Moskwie. Na lubelskiej scenie to właśnie wątek moskiewski powieści będzie kluczowy dla inscenizacji. Woland ze swoją świtą opanuje przestrzeń teatru, zmieniając ją całkowicie i zacierając granicę pomiędzy sceną i widownią. Sama scenografia spektaklu może przyprawić publiczność o zawroty głowy.

Tłem powieści jest historia dwóch żyjących obok siebie rodzin szlacheckich – średnio zamożnych Korczyńskich i zubożałych, żyjących jak chłopi Bohatyrowiczów. Dzieli ich niemal wszystko: sposób życia, status społeczny i zamożność, ale łączy wspólna przeszłość – zbrojna walka ramię w ramię o wolną, lepszą Polskę -  epoka wielkich, wspólnych marzeń, której kres położył upadek powstania. Na tym tle rozwija się historia miłości Justyny i Jana najmłodszego pokolenia Korczyńskich i Bohatyrowiczów.

Na scenie pojawia się grupa pielgrzymów niosących biblię polskości – Pana Tadeusza Adama Mickiewicza. Uczestnicy pielgrzymki po kolei czytają fragmenty epopei i wcielają się na naszych oczach w postacie z książki.

Spektakl dedykowany dzieciom od ósmego roku życia, oparty na słynnej powieści Carla Collodiego. To historia drewnianego pajacyka, nieznośnego, ciekawego świata, nieustannie składającego obietnice poprawy, którego życie jest wielkim pasmem niezwykłych przygód.

Od paryskiej premiery w 2011 r. "Prawda" Floriana Zellera cieszy się niesłabnącą popularnością. Tu, w komediowym tyglu, żarty słowne przeplatają się z dowcipami sytuacyjnymi, serwując humor w czystej postaci!

W sercu Sowieckiej Rosji profesor Preobrażeński (Włodzimierz Dyła) cieszący się europejską sławą rozwija innowacyjny sposób odmładzania ludzkiego ciała. Medyk przygarnia błąkającego się bezpańskiego psa Szarika (Wojciech Rusin).

Instalacja inspirowana „Przedwiośniem” Stefana Żeromskiego, w której koncepcje naprawy Polski i projekty nowego urządzenia wspólnoty, zapisane w powieści, stają się pretekstem do uruchomienia archiwum planów porzuconych i idei zapomnianych.

Napisane w 1948, a opublikowane w rok później dzieło Georga Orwella „Rok 1984” nieprzypadkowo znajduje się na wszystkich listach klasyki literatury światowej. Problem funkcjonowania jednostki ludzkiej w systemie totalitarnym, który na swych usługach, poza fanatycznymi zwolennikami, ma także technologię, wciąż skutecznie stymuluje wyobraźnię. Postęp technologiczny i jego wpływ na społeczeństwo, a także wolność osobista, której stopniową utratą płacimy za bezpieczeństwo i wygodę - to główne tematy, które inspirowały twórców instalacji „Rok 1984/2081”

Początek XX wieku, arkadyjska sceneria domu na wsi, trzy pary spotykają się na dwa dni. Skomplikowane namiętności i wspomnienie pewnej nocy pojawiają się na scenie, by w klimacie beztroskiej amerykańskiej prowincji sprzed ponad stu lat trzy pary na nowo mogły ułożyć swoje emocjonalne i erotyczne relacje. Woody Allen przedstawia to wszystko w typowy dla siebie sposób – z humorem, ironią i dystansem, demaskując miłosne mistyfikacje i kpiąc z metafizyki płci, a nawet metafizyki w ogóle.

Akcja kultowej książki dla młodzieży Edmunda Niziurskiego z 1961 roku, rozgrywa się na szkolnych korytarzach. Od tamtej pory zmienił się system nauczania, program, nauczyciele, uczniowie, czasy się zmieniły. Niezmienna pozostała odwieczna wojna między nauczycielami a uczniami. Jak odwlec sprawdzian z polskiego? Jak przetrwać historię i chemię? Każdy nauczyciel ma swoją piętę achillesową, słabość, którą wystarczy poznać a potem realizować SPOSÓB. 

"Świętoszek" Moliera swój rozgłos zawdzięcza walorom artystycznym, ale także skandalowi jaki wywołało w siedemnastowiecznej Francji wykpienie religijnej hipokryzji.

Sezon artystyczny 2019/2020  rozpoczniemy wielkim tytułem. TRAMWAJ ZWANY POŻĄDANIEM Tennessee Williamsa, który zmienił oblicze amerykańskiego i światowego teatru. W Osterwie zobaczymy inscenizację w reżyserii Kuby Kowalskiego, reżysera znakomicie przyjętych przez lubelską publiczność spektakli Pani Bovary i Diabeł i tabliczka czekolady.

Tytułowe bohaterki “Trzech sióstr” - Olga, Masza i Irina, córki wysokiego rangą wojskowego, po śmierci ojca trwają uwięzione na dusznej prowincji, zatopione w fantazjach o innym życiu w Moskwie, która jest dla nich symbolem lepszej, utopijnej rzeczywistości.

Akcja tej komedii osadzona jest w odległej krainie zwanej Ilirią. Zaludniają ją postaci, które za wszelką cenę, często niezgrabnie poszukują ciepła i miłości. Rządzona prawem maskarady, ukrywania tożsamości i wszechobecnego odgrywania ról Iliria jest niejako odbiciem naszej rzeczywistości.

Zapraszamy do zwiedzania naszego Teatru z niezwykłym przewodnikiem.